Ninja

Kyoketsu-shoge

Była tradycyjną bronią ninja, nigdy nie używaną przez ich wrogów samurajów. Była to kombinacja yari (włóczni) z sierpem i żelaznym pierścieniem ok. 4” średnicy umocowanego na koncu liny zrobionej czesto z kobiecych lub końskich włosów (zapewniało to niesamowitą wytrzymałość) o dł. 2,4 do 3 metrów.

Sposób walki: ninja rzucał obrecz z przywiązanym sznurem, sznur oplatał ramiona, nogi lub szyję przeciwnika. Szybkim i mocnym szarpnięciem linki ninja zmurszał wroga do zbliżenia się i zadawał mu cios sztyletem.

Shuriken - Rodzaje

Jak wynika z ilustracji w starych manuskryptach i obserwacji egzemplarzy shuriken, które przetrwały do dnia dzisiejszego, broń ta występowała w imponującej liczbie odmian, przy czym panuje powszechna zgoda jeśli chodzi o jej podstawową klasyfikację na boshuriken i shashuriken. Oczywiście można dokonac dalszych podziałów i wprowadzić kolejne kategorie, na przykład kugigata, harigata, ryoseigata, yarihogata, hogata, tantogata, ryuseigata i juigata. Ta lista właściwie nie ma końca, a zależy przede wszystkim od wyobraĽni wytwórcy shuriken lub osoby zajmującej sie katalogowaniem tej broni. Trzeba również pamiętać, że wiele nazw zostało wymyślonych póĽniej, bo wynalazcy konkretnego rodzaju shuriken wcale nie zależało na upowszechnieniu swojego dzieła. Wręcz przeciwnie, ukrywał je, żeby nie utracić elementu zaskoczenia, wiec nie potrzebował nadawać mu nazwy. dla jasności wywodu podzieliłem shuroken na trzy główne kategorie.

    * proste
    * w kształcie gwiazdy, krzyża lub dysku
    * specjalne

Zaszeregowanie konkretnego egzemplarza czasem może sprawić problemy. Na przykład boshuriken z dwoma ostrymi końcami jest nazywany ryobarigata shuriken, a z trzema lub więcej - tashinshuriken. Wszystkie tashinshuriken są jednocześnie shashuriken, ale nie wszystkie shashuriken to tashinshuriken. Według niektórych Ľródeł nazwa shashuriken odnosi sie do ruchu, jaki wykonuje lecąca broń, wirując dokoła własnej osi jak koło (sha). shuriken w kształcie gwiazdy porusza się właśnie w ten sposób, a ponieważ ma więcej niż trzy końce, można go uważać jednocześnie za shashuriken i tashinshuriken. Natomiast shuriken w kształcie dysku, którego ostrzem jest cała krawędĽ nie może zostać zaliczony do tashinshuriken. Na shuriken w kształcie gwiazdy, krzyża lub dysku czasem mówiono też hirashuriken, czyli "płaski shuriken", ponieważ wyglądem przypominały płaskie metalowe płytki (teppan).
Proste Shuriken

Prosty shuriken nazywano boshuriken, czyli "shuriken-kij'. Boshuriken występowały w rożnych długościach i przekrojach poprzecznych: okrągłym, trójkątnym, kwadratowym, prostokątnym, pięcio- lub sześciokątnym. Większosc typów posiadała zaostrzony jeden koniec, choć czasem można było spotkać shuriken, który miał oba końce ostre. Ciężar borni zależał głównie od jej długości i średnicy, a te trzy parametry razem decydowały o maksymalnym zasięgu. boshuriken był popularnym typem shuriken, na co składały się przede wszystkim dwa powody: był łatwiejszy do zrobienia, dużo prostszy, dajmy na to, gwiazdy i najłatwiej było go ukryć, nie tylko w ubraniu ale choć by w dłoni.
Shuriken w kształcie gwiazdy, krzyża i dysku

Ponieważ w czasie lotu wirują dokoła własnej osi, shuriken z tego podziału nalezą do kategorii shashuriken, często nazywanej też shaken. Shuriken w kształcie gwiazdy są bez wątpienia najbardzej znane, bo stały sie znakiem firmowym hollywoodzkich ninja, jednak do tej samej kategorii należą również shuriken w kształcie krzyża i dysku.